Francesco Cucca est nàschidu in Nùgoro in su 1882. Si est cambiadu a bivere in Africa pro traballare cun una impresa chi batiat linnàmene e incue si est apentadu cun sa literadura. Ispantadu meda dae sa cultura musulmana, at contadu comente fiat su mundu africanu e sas paristòrias suas in Galoppate nell´Islam (1923). Est abarradu sèmpere acappiadu a sa Sardigna. Fiat amigu de Sebastiano Satta chi di at fatu fagher sa cópia de sas poesias regortas a pustis in Canti Barbaricini. Est mortu in Napoli in su 1947.
Bibliografia
- Poemetto del dolore, s.l., Egles, s.a..
- I racconti del Gorbino, La Fiorita, Teramo-Grottamare, 1909.
- Veglie beduine, Ancona, Puccini e figli, 1913.
- Veglie beduine, a cura di D. Manca, Cagliari, Astra, 1993.
- La farfalla, Rivista sarda, vol. 2, n. 6, 1920.
- La madre, Rivista sarda, vol. 3, n. 1, 1921.
- Galoppate nell´Islam, Roma, Alfieri e Lacroix, 1922.
- Galoppate nell´Islam, a cura di G. Marci, Cagliari, Condaghes, 1993.
- Il sughero, Rivista sarda, vol. 5, n. 1, 1923.
- Il pastore, Il Nuraghe, vol. 1, n. 7, 1923.
- Il mare, Il Convegno, vol. 11, n. 6, 1958.
- Muni rosa del Suf, a cura di D. Manca, Nuoro, Il Maestrale, 1996.
- Algeria, Tunisia, Marocco, a cura di D. Manca, Nuoro, Istituto Superiore Regionale Etnografico, 1998.